Ziemia sannikowa (Ziemia Sannikowa) to „wyspa duchów” na Oceanie Arktycznym, którą niektórzy badacze rzekomo widzieli w XIX wieku (Jakow Sannikow) na północ od Nowej Syberii. Od tego czasu od lat toczą się poważne debaty wśród naukowców na temat realiów wyspy.
W tym artykule opowiemy o historii i tajemnicach Ziemi Sannikowskiej.
Hipoteza Jakowa Sannikowa
Pierwsze wzmianki o ziemi sannikowskiej jako odrębnej części ziemi pojawiły się w 1810 r. Ich autorem był kupiec i łowca lisów Jakow Sannikow. Warto zauważyć, że mężczyzna był doświadczonym polarnikiem, któremu kilka lat wcześniej udało się odkryć Wyspy Stolbovoy i Fadeisky.
Dlatego też, gdy Sannikow ogłosił istnienie „rozległej krainy”, poważnie potraktowano jego słowa. Kupiec twierdził, że widział „kamienne góry” nad powierzchnią morza.
Ponadto istniały inne „fakty” dotyczące realiów rozległych ziem północy. Naukowcy zaczęli obserwować ptaki wędrowne, które wiosną latają na północ, a jesienią powracają z potomstwem. Ponieważ ptaki nie mogły przetrwać w zimnych warunkach, powstały teorie, według których Ziemia Sannikowska była żyzna i miała ciepły klimat.
Jednocześnie specjalistów zdziwiło pytanie: „Jak w tak zimnym regionie mogą być sprzyjające warunki do życia?”. Warto zauważyć, że wody tych wysp są pokryte lodem prawie przez cały rok.
Ziemia Sannikowa wzbudziła duże zainteresowanie nie tylko badaczy, ale także cesarza Aleksandra III, który obiecał oddać wyspę temu, kto ją otworzy. Następnie zorganizowano wiele wypraw, w których uczestniczył sam Sannikow, ale nikt nie był w stanie znaleźć wyspy.
Współczesne badania
W czasach sowieckich podjęto nowe próby odkrycia Ziemi Sannikowskiej. W tym celu rząd wysłał na wyprawę lodołamacz „Sadko”. Statek „przeszukał” cały obszar wodny, w którym miała znajdować się legendarna wyspa, ale niczego nie znalazł.
Następnie w poszukiwaniach uczestniczyły samoloty, które również nie mogły osiągnąć celu. Doprowadziło to do tego, że Ziemia Sannikowska została oficjalnie uznana za nieistniejącą.
Według wielu współczesnych ekspertów mityczna wyspa, podobnie jak wiele innych wysp arktycznych, powstała nie ze skał, ale z lodu, na którego powierzchnię nałożono warstwę gleby. Po pewnym czasie lód się stopił, a Ziemia Sannikowska zniknęła jak inne tutejsze wyspy.
Wyjaśniła się też tajemnica ptaków wędrownych. Naukowcy dokładnie zbadali trasy migracji ptaków i doszli do wniosku, że chociaż przytłaczająca większość (90%) białych gęsi leci do ciepłych regionów trasą „logiczną”, reszta z nich (10%) nadal wykonuje niewytłumaczalne loty, wyznaczając trasę przez Alaskę i Kanadę. ...
