Mark Tullius Cicero (106 pne. Dzięki swemu talentowi oratorskiemu zrobił błyskotliwą karierę (pochodził ze zwykłej rodziny), wstąpił do Senatu i został konsulem, był jednym z najwybitniejszych zwolenników utrzymania ustroju republikańskiego, za co zapłacił życiem.
Cyceron pozostawił po sobie ogromne dziedzictwo literackie, którego znaczna część przetrwała do dziś. Jego prace już w starożytności zyskały reputację standardu stylistycznego, a obecnie są najważniejszym źródłem informacji o wszystkich aspektach życia Rzymu w I wieku pne. mi. 
Liczne listy Cycerona stały się podstawą europejskiej kultury epistolarnej; jego przemówienia, zwłaszcza Catilinaries, należą do najwybitniejszych przykładów tego gatunku. Traktaty filozoficzne Cycerona stanowią wyjątkowo obszerną prezentację całej filozofii starożytnej Grecji, przeznaczoną dla czytelników łacińskich, iw tym sensie odegrały ważną rolę w historii kultury starożytnego Rzymu.
W biografii Cycerona jest wiele interesujących faktów, o których będziemy mówić w tym artykule.
Tak więc przed Wami krótka biografia Marka Tulliusa Cycerona.
Biografia Cycerona
Cyceron urodził się 3 stycznia 106 pne. w starożytnym rzymskim mieście Arpinum. Dorastał i wychowywał się w rodzinie jeźdźca Marka Tulliusa Cycerona i jego żony Helvii, którzy mieli dobre pochodzenie.
Kiedy Cyceron miał około 15 lat, wraz z rodziną przeprowadził się do Rzymu, gdzie mogli uzyskać dobre wykształcenie. Pragnąc zostać mówcą sądowym, z wielkim zainteresowaniem studiował poezję i literaturę grecką, a także uczył się retoryki u wybitnych mówców.
Później Mark studiował prawo rzymskie, doskonale opanował język grecki i zapoznał się z różnymi koncepcjami filozoficznymi. Warto dodać, że lubił dialektykę - sztukę argumentacji.
Cyceron przez pewien czas służył w armii Lucjusza Korneliusza Sulli. Jednak później wrócił do studiowania różnych nauk, nie mając większego zainteresowania sprawami wojskowymi.
Literatura i filozofia
Przede wszystkim Mark Tullius Cicero dał się poznać jako znakomity mówca, dzięki czemu zyskał wielki szacunek rodaków. Z tego powodu opublikował wiele prac, w taki czy inny sposób związanych z elokwencją.
W swoich pismach Cicero udzielał praktycznych rad, jak wygłaszać przemówienia przed publicznością i umiejętnie wyrażać własne myśli. Podobne wątki ujawniły się w takich pracach jak „Orator”, „O budowie mowy”, „O znalezieniu materiału” i innych.
Cyceron wprowadził wiele nowych pomysłów, mających na celu rozwój retoryki. Według niego dobry mówca musi umieć nie tylko pięknie przemawiać przed publicznością, ale także posiadać bogaty zasób wiedzy, studiując historię, filozofię i prawoznawstwo.
Ważne jest również, aby mówca zachował wyczucie taktu i miał kontakt z publicznością. Jednocześnie bardzo ważna jest konsekwencja, która jest jednym z głównych elementów oratorium. W przypadku, gdy retor używa nowych lub mało znanych pojęć, musi je wykorzystać w taki sposób, aby były czytelne nawet dla zwykłych ludzi. Nie ma nic złego w używaniu metafor, ale powinny one być naturalne.
Innym ważnym czynnikiem dla mówcy, Cyceron, nazwał umiejętność prawidłowego i wyraźnego wymawiania słów i zwrotów. Przemówienia przed politykami lub sędziami powinny mieć strukturę. Na przykład żartowanie może nie pomóc w przekazaniu wiadomości, ale w pewnych okolicznościach sprawi, że mowa będzie bardziej naturalna.
Retoryk musi „czuć” widza, wykorzystując w pełni swój talent i zgromadzoną wiedzę. Cyceron odradzał mówienie w związku z gwałtownym wzrostem emocji. Wręcz przeciwnie, emocje najlepiej zostawić na koniec przedstawienia. W ten sposób możesz osiągnąć najlepszy wynik.
Mark Tullius Cicero zalecił każdemu przeczytanie jak największej liczby prac. Dzięki temu człowiek otrzymuje nie tylko wiedzę, ale także podnosi poziom opanowania słowa.
Ciekawostką jest to, że Cyceron nazwał historię nie nauką, ale rodzajem oratorium. Jego zdaniem analiza wydarzeń z przeszłości nie jest tak ważna. Tradycyjne zestawienie wydarzeń historycznych nie wzbudza zainteresowania czytelnika, ponieważ znacznie przyjemniej jest mu poznać przyczyny, które skłoniły ludzi do podjęcia określonych działań.
Poglądy polityczne
Biografowie Cycerona zauważają jego znaczący wkład w teorię państwa i prawa. Twierdził, że każdy urzędnik musi studiować filozofię.
Występowanie przed publicznością stało się dla Cycerona nawykiem już w wieku 25 lat. Jego pierwsze przemówienie było poświęcone dyktatorowi Sulli. Pomimo niebezpieczeństwa wyroku, rząd rzymski nie ścigał mówcy.
Z czasem Mark Tullius Cicero osiadł w Atenach, gdzie z wielkim zapałem zgłębiał różne nauki. Dopiero po śmierci Sulli wrócił do Rzymu. Tutaj wielu zaczyna zapraszać go jako prawnika w postępowaniu sądowym.
Myśli greckie stały na czele poglądów politycznych Cycerona. Jednocześnie prawo rzymskie było dla niego znacznie bardziej akceptowalne. W swojej pracy „O państwie” filozof przekonywał, że państwo należy do ludu.
Zdaniem tego człowieka Republika Rzymska potrzebowała władcy, który potrafiłby pokojowo rozwiązać sprzeczności powstałe między ludem. Negatywnie zareagował na formę władzy wprowadzoną przez Oktawiana Augusta. Filozof był zwolennikiem ustroju republikańskiego, którego idee były sprzeczne z princepsem.
Nawiasem mówiąc, princeps w Republice Rzymskiej oznaczali senatorów, którzy byli umieszczeni jako pierwsi na liście Senatu i pierwsi głosowali. Począwszy od Oktawiana tytuł „Książę Senatu” oznaczał posiadacza wyłącznej władzy - cesarza.
Koncepcja przywódcy ponadklasowego wciąż wywołuje gorące dyskusje wśród politologów. Cyceron przez wiele lat swojej biografii poszukiwał idealnych praw mających na celu zachowanie państwa. Uważał, że rozwój kraju przebiega dwojako - umiera lub rozwija się.
Aby państwo mogło się rozwijać, potrzebne są idealne ramy prawne. W swojej pracy „O prawach” Cyceron szczegółowo przedstawił teorię prawa naturalnego.
Zarówno ludzie, jak i bogowie są równi wobec prawa. Mark Tullius uważał prawoznawstwo za trudną naukę, której nie mogliby opanować nawet retorycy sądowi. Aby prawa zaczęły przypominać sztukę, ich autorzy muszą posługiwać się filozofią i teoriami prawa cywilnego.
Cyceron powiedział, że na świecie nie ma sprawiedliwości i że po śmierci każdy będzie odpowiedzialny za swoje czyny. Ciekawostką jest to, że mówca nie radził dokładnie przestrzegać prawa, ponieważ nieuchronnie prowadzi to do niesprawiedliwości.
Takie poglądy skłoniły Cycerona do zażądania sprawiedliwego traktowania niewolników, niczym nie różniących się od najemnych pracowników. Po śmierci Cezara przedstawił dialog „O przyjaźni” oraz pracę „O obowiązkach”.
W tych pracach filozof podzielił się swoimi przemyśleniami na temat upadku systemu republikańskiego w Rzymie. Wiele fraz Cycerona zostało przeanalizowanych w cytatach.
Życie osobiste
Cycero był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była dziewczyna o imieniu Terence. W tym związku para miała dziewczynę Tullię i chłopca Marka. Mieszkając razem przez około 30 lat, para zdecydowała się wyjechać.
Następnie mówca ożenił się ponownie z młodym Publiuszem. Dziewczyna była tak zakochana w Cyceronie, że była nawet zazdrosna o jego pasierbicę. Jednak to małżeństwo wkrótce się rozpadło.
Śmierć
Po zabójstwie Juliusza Cezara filozof znalazł się na listach zakazów za regularne ataki na Marka Antoniusza. W rezultacie został uznany za wroga ludu, a cały jego majątek został skonfiskowany.
Ponadto ogłoszono nagrodę za zabójstwo lub ekstradycję do rządu Cycerona. Mówca próbował uciec, ale nie miał czasu. Mark Tullius Cicero został zabity 7 grudnia 43, w wieku 63 lat.
Zabójcy dogonili myśliciela niedaleko jego posiadłości w Formii. Widząc ścigających go ludzi, mężczyzna nakazał niewolnikom położyć palankin na ziemi, w której się znajdował. Następnie Cycero wystawił głowę spod zasłony i przygotował szyję na miecz prześladowców.
Ciekawe, że odcięta głowa i ręce filozofa zostały zabrane do Antoniusza, a następnie umieszczone na podium forum.
Zdjęcie Cycerona
