W języku rosyjskim jest dobrze znane wyrażenie, a raczej ekran werbalny: „osobowość sprzeczna”. Na przykład Lew Tołstoj jest wielkim pisarzem, humanistą i filozofem. W tym samym czasie hrabia nie przegapił ani jednej chłopskiej spódnicy. Narzekanie dziewczyn na próżno - to powód, dla którego określa się go jako „osobowość sprzeczną”. To znaczy, wydaje się, że istnieje powód, by nazywać osobę nieuczciwą, ale inne zalety przeważają nad tą nieuczciwością. A Piotr Wielki został ochrzczony jako sprzeczny, Iwan Groźny i Józef Stalin. Generalnie, jeśli sumienie nie pozwala bezpośrednio nazywać się wrogiem i tyranem, używa się definicji „osobowości sprzecznej”.
Jeszcze bardziej skomplikowana jest sytuacja z pierwszym prezydentem Rosji Borysem Nikołajewiczem Jelcynem (1931-2007). Wszyscy przyznają, że jest osobą bardzo kontrowersyjną. Jednym z problemów jest to, że w sprzecznościach Jelcyna jest bardzo mało pozytywów. Z drugiej strony Jelcyn jest mocno wpisany w obecny paradygmat polityczny. Wyrzucić Borysa Nikołajewicza z budowli nowoczesnej rosyjskiej polityki - okazuje się, że wszystkie filary współczesnego rosyjskiego przemysłu to ludzie, którym udało się uzyskać niespotykane wcześniej preferencje od wiecznie pijanego prezydenta. To samo dotyczy większości polityków i artystów. Krzyknij „A król jest nagi!” Tylko nielicznym udało się, a nawet wtedy niektórzy, jak Aleksander Korzhakov, zemścili się na Jelcynie za hańbę.
Najprawdopodobniej nigdy nie dowiemy się, co napędzało Jelcyna w historycznej epoce 1987-1993. Dopiero w XXI wieku kraj zaczął stopniowo wychodzić z konsekwencji rządów pierwszego prezydenta. Oto kilka faktów z biografii Borysa N. Jelcyna, ilustrujących jego ruch do władzy i zachowanie na politycznym Olimpie.
1. Ojciec Borysa Jelcyna był człowiekiem surowym, jeśli nie okrutnym. Jego arsenał kar obejmował nie tylko chłostanie pasem, ale także stanie przez całą noc w wysadzonym kącie baraku. Jednak surowość kar niewiele pomogła w działalności wychowawczej.
2. Borys uczył się dobrze, ale świadectwo ukończenia siedmioletniego okresu otrzymał tylko dzięki powiatowemu wydziałowi edukacji. Podczas ceremonii składania zeznań zaczął krytykować jednego z nauczycieli, za co odebrano mu świadectwo, które właśnie przekazał.
3. Ojciec Jelcyna odsiedział czas za antyradziecką agitację, ale Borys, wypełniając setki kwestionariuszy, zdołał nigdy o tym nie wspomnieć. Miejsce, w którym patrzyli inspektorzy, pozostaje tajemnicą i budzi bardzo złe podejrzenia. Co więcej, „wrogowie ludu” byli nie tylko w genealogii Jelcyna.
4. Podczas studiów w Swierdłowsku Jelcyn dużo czasu poświęcił sportowi, ale jednocześnie nie prosił o ustępstwa w nauce.
5. W trakcie prac nad dystrybucją przyszły główny budowniczy ZSRR otrzymał uprawnienia kierowcy, murarza, operatora żurawia wieżowego itp. Łącznie 12 specjalności. Był przyzwyczajony do nakładania się na szkło równolegle z wykonywaniem pracy robotniczej.
6. Żona Jelcyna, Naina, miała na imię Anastazja. Zostało to odnotowane zarówno w akcie urodzenia, jak iw paszporcie. Jednak jej ojciec natychmiast zaczął nazywać ją Naya i stopniowo wszyscy przyzwyczaili się do imienia Naina. Małżonka przyszłego prezydenta zmieniła dane paszportowe dopiero w latach 60.
7. Po urodzeniu pierwszej córki Jelcyn był strasznie zdenerwowany, a jego żona bezpośrednio powiedziała lekarzom w szpitalu, że jej mąż nie pozwoli mu wrócić do domu. Po urodzeniu drugiej córki Jelcyn powiedział: „Nie urodzę więcej!”
Jelcyn i córki
8. Pracując jako dyrektor zakładu budownictwa mieszkaniowego, Jelcyn bardzo rzadko pojawiał się w domu. Doszło do tego, że kiedy rodzina udała się do restauracji, aby uczcić nagrodę, sąsiedzi w domu, w którym Jelcyni otrzymali mieszkanie, pogratulowali Nainie, że udało jej się znaleźć męża i ojca dla swoich córek.
9. Obie córki Jelcyna mają dzieci z pierwszych małżeństw (córka Eleny i syn Tatyany), „nagrane” już na drugich mężach. Imiona Siergieja Fefelowa (pierwszego męża Eleny) i Vilena Khairullina (pierwsza pasja Tatyany) zostały usunięte z kroniki rodzinnej.
10. Pierwszy dom, który został zbudowany pod kierownictwem brygadzisty Jelcyna, stoi dziś w Jekaterynburgu. Jego adres to ulica Gribojedowa 22.
11. Kiedy Jelcyn pracował już jako dyrektor zakładu budowy domów, w Swierdłowsku zawalił się pięciopiętrowy dom zbudowany przez Jelcyna DSK. Nastąpiła surowa kara - zamiast obiecanego Orderu Lenina Jelcyn otrzymał Order Odznaki Honorowej.
12. Jelcyn był chroniony przez pierwszego sekretarza komitetu regionalnego w Swierdłowsku KPS Jakow Ryabow. Po zaciągnięciu Jelcyna na stanowisko pierwszego sekretarza komitetu miejskiego KPZR, sam Ryabow był zmuszony walczyć z chamstwem i chamstwem Jelcyna, ale było już za późno.
Yakov Ryabov
13. Będąc pierwszym sekretarzem komitetu regionalnego, Jelcyn zyskał niespotykaną w tamtych latach popularność, prowadząc cotygodniowy program telewizyjny na żywo poświęcony walce z niekorzystnymi warunkami. Widzowie mogli dzwonić bezpośrednio na antenie, a pierwsza sekretarka na miejscu rozwiązywała problemy przez telefon.
14. Za Jelcyna w Swierdłowsku pojawiło się metro, kilka teatrów, Pałac Młodzieży, Dom Edukacji Politycznej i wiele innych budynków publicznych. To właśnie w Swierdłowsku pojawiły się pierwsze MHK - młodzieżowe zespoły mieszkaniowe, budowane rękami przyszłych mieszkańców w czasie wolnym od pracy. Teraz może wydawać się dzikie, ale w tamtych latach był to jeden z najbardziej realistycznych sposobów na szybkie zdobycie mieszkania.
Swierdłowsku. Pałac Młodzieży
15. Z rozkazu Jelcyna zburzono dom Ipatiewa, w piwnicy którego rozstrzelano rodzinę królewską i służbę. Formalnie Borin Nikołajewicz wykonał decyzję Biura Politycznego Komitetu Centralnego KPZR, ale została ona przyjęta w 1975 r., A ówczesny pierwszy sekretarz Jakow Krotow znalazł okazję, by jej nie wykonać. Najwyraźniej Jelcyn, po znalezieniu papieru z decyzją, zburzył słynną rezydencję w 1977 roku.
16. W 1985 roku Jelcyn rozpoczął podbój Moskwy, stając najpierw na czele wydziału konstrukcyjnego KC, a następnie na sekretarza KC. Aktywnie promowali go Władimir Dołgich, Jegor Ligaczow i sam Michaił Gorbaczow. Następnie wszyscy bardzo cierpieli z powodu urazy Jelcyna. W grudniu Jelcyn został pierwszym sekretarzem Komitetu Moskiewskiego. Imponujący wzrost kariery - trzy pozycje w ciągu 8 miesięcy.
17. Za Jelcyna w Moskwie otwarto 1500 sklepów, po raz pierwszy pojawiły się targi żywności i obchodzono Dzień Miasta (1987).
18. Upadek Jelcyna, który faktycznie okazał się startem, rozpoczął się 21 października 1987 roku. Przemawiał na plenum Komitetu Centralnego KPZR, po czym zaczęli powoli spychać go w cień, po pierwsze, usuwając go ze stanowiska szefa Komitetu Moskiewskiego. Jednak te „represje” sprawiły, że Jelcyn stał się bohaterem narodowym.
19. Jeden z wywiadów udzielonych przez Jelcyna „w hańbie” został przedrukowany w 140 radzieckich gazetach i magazynach.
20. W pierwszych wyborach deputowanych ludowych ZSRR Borys Jelcyn uzyskał ponad 90% głosów w moskiewskim okręgu wyborczym nr 1. Ponieważ polityka w Rosji zawsze była i jest prowadzona w stolicach, po takim wyniku głównego opozycjonisty M. Gorbaczowa i jego towarzyszy, udało się już spakować i ruszyć z Kremla. Ale agonia trwała przez kolejne półtora roku.
21. Rodzina Jelcynów najpierw otrzymała, a następnie sprywatyzowała państwową daczę we wsi Gorki-10. Maxim Gorky mieszkał kiedyś w tej daczy.
22. 9 września 1987 Borys Nikołajewicz upadł na nożyczki lub próbował popełnić samobójstwo. A 28 września 1989 roku pojawiła się historia o rzekomym uprowadzeniu Jelcyna i zrzuceniu go z mostu w worku. Po dwóch dekadach takie przygody wyglądają śmiesznie i dziecinnie, ale pod koniec lat 80. cały kraj martwił się o Jelcyna. „Intrygi Kremla i KGB” - opinia była niemal jednogłośna.
23. Pod koniec maja 1990 r., Po trzech próbach głosowania, Jelcyn został wybrany na szefa Rady Najwyższej RFSRR. Dwa tygodnie później przyjęto Deklarację Suwerenności Państwowej Rosji, a Związek Radziecki ostatecznie upadł.
Stanowisko przewodniczącego Rady Najwyższej RFSRR było tylko trampoliną
24. Jelcyn został prezydentem Rosji dokładnie rok po przyjęciu Deklaracji Niepodległości - 12 czerwca 1991 roku. Otrzymał ponad 57% głosów. Rok później liczba zwolenników Jelcyna spadła 2,5-krotnie - rozpoczęły się reformy Gajdaru.
25. Podczas tak zwanego zamachu stanu w 1991 r. Główny ochroniarz Jelcyna, Aleksander Korzhakov, usilnie sugerował, aby jego podopieczny ukrywał się przed wszechpotężnym KGB i siłami specjalnymi w ambasadzie amerykańskiej. Jednak Jelcyn wykazał się odwagą i stanowczo odmówił opuszczenia Białego Domu. Teraz wiemy, że intencje GKChP nie były krwiożercze, ale w tamtych czasach na ulicach Moskwy były czołgi.
26. Kiedy Borys Jelcyn nagrywał w telewizji słynny dekret nr 1400, który pozwolił mu na mocne rozproszenie Rady Najwyższej, w studiu zepsuł się teleprompter. Jelcyn nie był tym zawstydzony. Trudności techniczne, jak napisze później, pomogły mu się uspokoić.
27. W dniu 22 września 1993 r. Sąd Konstytucyjny Rosji stosunkiem głosów 9 do 4 uznał dekret nr 1400 za niekonstytucyjny, a jego podpisanie jako działanie wystarczające do usunięcia Jelcyna z prezydencji. Od czasu publikacji tej decyzji wszystkie działania Jelcyna były formalnie nielegalne. Niemniej jednak parlament został zastrzelony, a władza Jelcyna stała się po tym prawie absolutna.
28. „Operacja Zakat” nie jest podejrzanym posunięciem rosyjskiego wywiadu. Dlatego szef ochrony Jelcyna Aleksander Korzhakov i jego podwładni wezwali do rozcieńczenia wódki wodą, a następnie przywrócenia integralności korka na butelce przeznaczonej dla Jelcyna. Prezydent był zdumiony, że nowoczesna wódka pije się lepiej niż sowiecka.
29. 30 czerwca 1995 r., Po tym, jak Szamil Basajew i jego gang zajęli szpital w Budionnowsku, Borys Jelcyn złożył rezygnację z prezydentury na posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa. Towarzysze przekonali go, by pozostał na stanowisku.
30. Uważa się, że w latach 1994-1996 Jelcyn w krótkim czasie doznał pięciu ataków serca, które w wyniku wyborów w 1996 r. Doprowadziły do ruiny. Jednak były przewodniczący Rady Ministrów ZSRR Nikołaj Ryżkow twierdził, że Jelcynowi doszło do dwóch ataków serca w Swierdłowsku.
31. Zwycięstwo Jelcyna w drugiej turze wyborów w 1996 roku zapewniły szalone kłamstwa medialne. Jewgienij Kisielow na stacji NTV nagrał inscenizowane spotkania Jelcyna z robotnikami, chłopami, młodzieżą i innymi grupami ludności. A na jednym z prawdziwych spotkań (w Krasnodarze) zaproponowano Jelcynowi rezygnację. Również najwyraźniej pamiętając swoje triumfalne doświadczenia komunikowania się z tłumem, Borys Nikołajewicz głośno zapytał, kto zgadza się z taką propozycją. Odpowiedź była jednosylabowa: „Wszystko!” Ale dzięki mediom, zastrzykom gotówki dla oligarchów i oszustwom Jelcyn zdobył 53,8% głosów.
Jelcyn z wielkim trudem odczytał powtórną przysięgę prezydenta Rosji
32. Po wygranych wyborach w 1996 roku Jelcyn praktycznie nie przewodził krajowi. W rzadkich chwilach ulgi od dolegliwości z sercem demonstrował objawy choroby Alzheimera, które doprowadzały wszystkich do otępienia: albo dawał premierowi Japonii Wyspy Kurylskie, potem łapał szwedzkie druhny, potem zabiegał o księżniczkę Borysa Niemcowa, a potem kopał ziemniaki z całą rodziną.
33. Za rządów Jelcyn odwołał 5 premierów, 45 wicepremierów i 145 ministrów.
34. Po rezygnacji 31 grudnia 1999 r. Jelcyn nie wspomniał ani słowa o swoich problemach zdrowotnych, uzasadniając rezygnację nagromadzonymi problemami politycznymi. W noworocznym wystąpieniu telewizyjnym nie wypowiedział powtórzenia „Jestem zmęczony, odchodzę”.
35. Borys Jelcyn zmarł po 12 dniach w Centralnym Szpitalu Klinicznym z powodu postępującej niewydolności sercowo-naczyniowej, która wywołała niewydolność wielonarządową, 23 kwietnia 2007 roku. Pierwszy prezydent Rosji został pochowany na cmentarzu Nowodziewiczy. Na jego cześć wzniesiono pomnik w Jekaterynburgu i otwarto ogromne muzeum tzw. „Centrum Jelcyna”.
